سالها پیش در چنین  روزی که  دیروز صبحی بود که امروز به آن  می بالیم و پر افتخار خادم مکتب حقّش هستیم.دیروزی که فردایش روز قیامت است.دیروزیست که انسانهای بسیار در مکتبش به بلندمرتبگی  وخویش تنداری دست می یابند.

در 18 ربیع الاول آن سال زمان آن فرارسیده بود که محمد(ص) پای در دنیایی که پر از جهل و نادانی و ستم وستمکاری بود بگذارد و مردم را با خالق خود و جهان هستی آشنا سازد و کلام حق پروردگار را برای آنان بازگو کند،رحمانی بودن را بگوید تا  معنای گناه را درک کنند.تلخیه مزه گناه را مکرراً می فرمودند تا مزۀ شیرین عبادت در وجودشان نقش ببندد.محمد(ص) به آنان این را فهماند که اگر کسی بتهای مقدس آنان را نسازد دیگر بتی برای پرستش بوجود نمی آید پس این جهان همراه با انسانها و دیگر موجودات،کوهها،دریاها و اینهمه نعمت بدونه خالق نمی تواند خلق شده باشد.همۀ اینها دلایلی کافی و عقلانی برای اثبات  خداوند است.

محمد(ص) کتاب آسمانی قرآن را در سینه داشت و آن را به مسلمانان هدیه کرد تا از آن ببعد آن را بخوانند و برای بهتر زندگی کردن خویش  و پیشرفت جامعه از آن استفاده کنند.از آن درس بگیرند و آگاه شوند.او تنها فرستادۀ پروردگار  بود که  همچون وزیری  لایق و شایسته چون علی(ع) را در کناره خود داشت.محمد(ص) آمد تا ادیان ماقبل خود را تکمیل کند،مراسم حج را بر مسلمانان واجب شمارد و خدمت به خلق را عبادت معنا دهد.

آری.. براستی او شمع محفل الهی بود بیایید با هم پرواز کنیم بدور شعله فروزان عشق الهی خود را پروانه صفت نابود کنید

جهان عشق و دیگر زرق سازی                   همه بازیست،الا عشق بازی

امیر مومنان علی (ع) پس از قبول رهبری و خلافت مسلمانان به بازسازی نظام سازمانی کشور پرداخت و در سازمان سپاه تجدید نظرهای لازم را نمود، و برای به کار گیری افراد ظوابط دقیقی معین کرد و در فرمانش به مالک اشتر که در حقیقت منشور و قانون اساسی حکومت و رهبری اسلامی است،بهترین الگو و نمونه را در ایجاد یک جامعه اسلامی ارائه نمود.

در این فرمان پس از اینکه اهداف کلی رهبری اسلامی و برنامه کار مالک اشتر را بیان می فرماید،او را به مهربانی و عطوفت با مردم سفارش می کند و این امر و وظیفه را قبل از سایر وظایف او ذکر می نماید و چنین می فرماید: ((مردم به دو گروهند:یا مسلمانند و برادر دینی می باشند و یا اینکه انسانند و در خلقت با تو یکسان هستند  و چون انسان هستند از آنان گناه و لغزش سر می زند باید همانطور که تو خود از خداوند طلب بخشش داری،آنها را نیز مورده عفو و محبت قرار دهی و هیچ گاه از عفو و بخشش پشیمان نشوی))

علی در اِعمال عدل و انصاف،عیب پوشی مردم و بر آوردن حاجت های آنها و نیز اهمیت ارتش و تعیین ظوابط برای آن دستورات مقتضی صادر می نماید.

در امر قضاوت،کنترل،نظارتِ خاصی می کند و به نظام بازرسی اهمیت زیادی می دهد و برای هر طبقه حقوق خاصی قائل می شود و بهترین شیوه ی اداری جامعه را در این منشور بیان می نماید.

 در مطلب به  تحلیل این اندیشه بیشتر می پردازم

منبع:کتاب مبانی مدیریت اسلامی و الگوهای آن فصل دو:مدیریت و رهبری از دیدگاه اسلام

تالیف از اعضای هیات علمی دانشگاه:استاد محمود کریمی و استاد اسماعیل باباپور

با سپاس از دوست بزرگوار فریدالدین کریمی

رنـج نـا بـرده بـه گنـج دل ویرانـۀ مـا

گنـج   از   مـهر   تـو   دارد   دل   ویرانـۀ   مـا

گـِل مـا یـدِ قدرت بـه ولای تـو سـرشــت

مستــی  از  مــی   کند  آن  بیخبر  از  مستـــی  عشــق

کـی خبـر دارد از ایـن نـالـۀ مستـانـۀ مـا

آنـکـه   مســت   از  مــی   نــاب  اسـت  کـجـا  می دانــد

یــار مــا کیِـسـت؟کــه بــُد ســاقــی مـیـخـانــۀ مــا

حــــرم   کـعــبـه   تــــرا   مـــولــد   از   آن  شـــد  یـعـنـی

ای مــهیــن بـنــده تــویـی صــاحـــب ایــن خــانــۀ مــــا

در مورده نامهای مولا روایتی از او آمده که در آن حدیث فرموده:

نام من در انجیل الیا در تورات برئ و در زبور اریّ و پیش هندیان کبکر و نزد رومیان بطریسا و نزد فارس حبتر و پیش ترکان بثیر و نزد زنجیان حیتر ونزد

کاهنان بوئ و نزد حبشیان بثریک و پیش مـــادرم حیـــــدره و نزد دایه ام میمون و پیش عـرب علــّی و نزد ارمنیان فریق و نزد پدرم ظهیـر می باشد^۱

-۱شیخ صدوق در کتاب معانی الاخبار صص۶۲-۵۸ ،علل الشریع،صص۵۷-۵۶

 بجز از علی نباشد،بجهان گره گشایی   

طلب مدد از او کن،چور رسد غم و بلایی

چو بکار خویش مانی،در رحمت علی زن

بجز او بزخم دلها،ننهند کسی دوایی

بشناختم خدا را،که شناختم علی را

بخدا نبرده ایی پی،اگر از علی جدایی

نظری به لطف و رحمت،بمن شکسته دل کن

که تو یاره دردمندی،که تو یاره بینوایی

ز ولای او بزن دم،که رها شوی ز هر غم

سر کوی او مکان کن،بنگر که در کجایی

همه عمر همچو عاشق^۱،طلب مدد از او کن

که بجز علی،نباشد بجهان گره گشایی

این شعر توسط شاعر  فاضل عباس شهری سروده شده و با حال و هوای تازهایی نام علی مرتضی از زبان عاشق بیان شده

1- به جای کلمه عاشق شاعر نام خود را نهاده ولی به دلیل اینکه شاید ذهن خواننده از منظور دور شود از این کلمه بجای شهری استفاده شده